www.komputerownik.pun.pl

[center]NBA Live 08 od EA Sports było grą tak kiepską, tak wtórną i tak brzydką, że studio w tym roku – bardzo słusznie – całkowicie odpuściło sobie wersję pecetową. Fani wirtualnego kosza mają jednak szczęście, bowiem autorzy, odnoszącej sukcesy na konsolach, serii – NBA 2K, zdecydowali się po raz pierwszy zaprezentować ją na komputerach osobistych. Efekt jest taki, że ich debiut okazał się rewelacją w świecie nie tylko kosza, ale i komputerowych sportówek. NBA 2K9 to najlepsza gra sportowa, w jaką kiedykolwiek grałem na swoim pececie.

To nie jest animacja, obrazek pochodzi z gry!

Przyjęło się, by o oprawie graficznej pisać pod koniec recenzji, ja dziś jednak oprę się tej regule, ale powód mam naprawdę zacny. Jestem bowiem przekonany, że każdy, absolutnie każdy gracz po odpaleniu pierwszego meczu w NBA 2K9 natychmiast wezwie imię boga swego i wszystkich możliwych świętości. Next-geny dotarły na pecety. Oprawa jest rewelacyjna, powala na ziemię, przez długie minuty nie pozwalając się z niej podnieść. Wirtualny parkiet nie różni się niczym od tego, co możemy zobaczyć w TV czy na prawdziwym meczu koszykówki. Zawodnicy w idealnym stopniu przypominają swoje rzeczywiste odpowiedniki, a na ich ciałach widoczne są tatuaże, zarost, a nawet... kropelki potu.

Kwintesencją fantastycznej oprawy wizualnej jest w pełni trójwymiarowa, żywa widownia, która reaguje na wydarzenia z parkietu adekwatnie do sytuacji. Gdy robimy efektowny wsad – pełna entuzjazmu podrywa się z krzeseł, gdy jest wyjątkowo spokojnie – ktoś dłubie w nosie, a ktoś inny patrzy na zegarek. Po prostu cudo. Do tego warto wspomnieć o tym, że mimo w pełni next-genowej oprawy graficznej NBA 2K9 wcale nie ma dużych wymagań sprzętowych i komputer sprzed nawet dwóch lat powinien sobie spokojnie poradzić z tą aplikacją (jednym słowem EA od lat okłamuje nas, twierdząc, że jej gry wyglądają tak tragicznie, bo w przeciwnym wypadku zabiłyby nasze pecety). Koszykówka 2K Sports to według mnie najlepiej prezentująca gra sportowa w historii komputeryzacji.

Prosimy nie regulować monitorów. Ta gra naprawdę tak wygląda!

Oczywiście nie licząc menusów. Te, jak na dzieło o rodowodzie typowo konsolowym, są dość mało atrakcyjne wizualnie, ale za to w miarę przejrzyste i praktyczne. Do poruszania się po nich najlepiej korzystać z klawiatury, a po kilkunastu minutach okaże się, że w gruncie rzeczy są naprawdę świetnie zaprojektowane, pozwalając przy tym w miarę szybko przedostać się do każdej interesującej nas lokacji. Pierwszą rzeczą, która powinna zwrócić naszą uwagę to ustawienia sterowania. Pecetowcy mają to do siebie, że często konsekwentnie obstają przy klawiaturze i choć gra oferuje możliwość korzystania z tego rozwiązania to – jako zatwardziały zwolennik WASD – mimo wszystko sugeruję zaopatrzyć się w pad. Daje on naprawdę dużo większe, a przy tym dużo wygodniejsze możliwości kontroli drużyny.